Kijk, dit ben ik! Kunnen jullie lezen wat ik geschilderd heb? Ik ben Bart en ik ben kunstenaar. Nou ja, kunstenaar… graffiti-artist eigenlijk. Een beetje hoor, want ik moet nog een boel leren. Maar ik ben helemaal gek van graffiti. Overal je naam zo achter laten, dat is toch machtig mooi? Straks ga ik nog snel even naar dat bord langs de snelweg… 🙂
Maar goed, ik ben dus Bart. Ik ben 22 jaar en zit eigenlijk al zo’n beetje m’n hele leven in een rolstoel. Lopen gaat niet best met die spieren van mij. Beetje slappe hap. Foutje in m’n lijf. Niks aan te doen, toch? Niet alleen in m’n benen hoor, m’n spieren werken nou eenmaal helemaal niet zo goed mee. Balen natuurlijk, maar ja, ik ben eraan gewend. Tegenwoordig kan ik me er vrij goed mee redden, vroeger was lastiger. Of nou ja, IK was lastiger. Heb ook best al wel in veel instellingen gewoond. En nu sinds een half jaar in Joyce-House. Overdag ga ik naar de dagbesteding, zoals ze dat noemen. Beetje gek woord, toch? Dagbesteding. Maakt niet uit hoor, hoe ze het noemen, maar ik blijf het een gek woord vinden.
Wat ik daar doe? Nou, dat is nou het mooie, ik leer daar alles over graffiti. Kijk, wij hebben een jaarthema bij de dagbesteding, en dat is dromen. Maar daarbinnen kiezen we zelf waar we mee bezig willen. En ik wilde natuurlijk aan de gang met graffiti. Ieder seizoen bepalen we dan zelf, samen met de begeleiders, wat we met ons eigen thema gaan doen. Zo ben ik het eerste seizoen begonnen met alles te leren over hoe je dat nou eigenlijk doet, graffiti maken. Dus hebben we samen achter de computer gezeten en op het internet allerlei dingen opgezocht. Bijvoorbeeld beroemde graffiti-artiesten. Zelf ben ik helemaal gek van Ces53. Weleens van gehoord? Die dat zulke echt te gekke dingen! Da’s die gast die treinen ging bespuiten. Prachtig mooi wat hij maakt. En hij hangt ook in museums hoor, da’s een echte kunstenaar. Zo goed wil ik ook wel worden hoor. Maar treinen, da’s een beetje lastig voor mij… Misschien moet ik rolstoelen gaan bespuiten?
Maar goed, dat was dus het eerste seizoen, beetje alles leren over wat anderen doen. En ik had zelf ook een doel, want ik wilde mijn eigen naam in graffiti kunnen maken. Dat lukt me al aardig, kijk maar! Dit heb ik niet helemaal zelf gemaakt hoor, beetje voorbeeld van het internet gehaald :). Dat was in de herfst toen ik hier nog maar net woonde. En nu, in de winter, wil ik vooral veel leren over kleuren. Da’s moeilijk hoor, om de goede kleuren te vinden.
Maar daar ben ik niet de hele dag mee bezig hoor. We doen ook wel dingen met z’n allen. Met kerst hebben we samen kerstkaarten gemaakt en we koken af en toe ook samen. Of kijken een film of doen spelletjes. Die dagen zijn zo om, da’s echt mooi zoals wij bezig zijn.
Tussen de middag eten we met z’n allen, da’s heel gezellig. En dan hebben we nog even tijd voor onszelf en daarna gaan we aan de slag.
Niet iedereen die hier woont doet mee met de dagbesteding hier. Ina wil met dieren werken en die heb je hier niet. Die werkt overdag bij een kinderboerderij. Daar doet ze van alles en nog wat. Dieren voeren, hun hokken schoonmaken. En ze gaat ook wel mee naar de dierenarts als er wat is met een van de geiten of de konijnen. Ina wil graag zelf een konijn hebben hier, maar dat mag niet want er zijn mensen die heel erg allergisch zijn. Voor konijnen!
Maar de meeste mensen die hier wonen gaan wel bij ons naar de dagbesteding. In dat half jaar dat ik hier woon heb ik ze allemaal al goed leren kennen en het is gewoon best gezellig. Eigenlijk mag ik iedereen wel, maar ik denk wel dat niet iedereen mij mag. Ik weet niet zo goed waarom, maar Ineke bijvoorbeeld, die duwt vaak tegen mijn rolstoel. Daar kan ik toch zo ongelooflijk slecht tegen. Dat geduw… nergens voor nodig. Maar ik zeg er niks van, want dan krijg je er toch alleen maar gedonder mee. Jammer dat ze geen rolstoel heeft anders spoot ik die lekker helemaal onder de graffiti!