Een zware vorm van autisme. Een lichamelijke handicap. Niet kunnen praten of nauwelijks kunnen bewegen. Regelmatige epileptische aanvallen… het zijn slechts enkele van de vele oorzaken dat zorg geboden is. Bijzondere zorg. Persoonlijk en betrokken. Zorg waarin de beperking niet centraal staat, maar juist de mogelijkheden. De kansen op ontwikkeling.
Dat is waar Joyce-House in beeld komt. Een zorgorganisatie die niet voor niets als motto heeft: van beperking naar ontwikkeling. Bij Joyce-House staat niet het systeem van zorg centraal, maar de bewoners.
Joyce-House is een organisatie voor (jong)volwassenen met een lichamelijke, verstandelijke of meervoudige beperking. Dat kan dus van alles zijn. De zorgvragen waar Joyce-House mee geconfronteerd wordt, zijn divers. Ze kunnen ernstig zijn zoals in de voorbeelden die hierboven staan. Maar ook minder zware beperkingen vragen adequate zorg. Tijdens een uitgebreid en nauwkeurig intakeproces wordt van alle kanten gekeken of voor deze zorgvraag een passend antwoord geboden kan worden. Daarbij wordt niet over één nacht ijs gegaan. Het moet kloppen.
Niet alleen de zorgvraag wordt in kaart gebracht, maar de hele sociale omgeving waarbinnen de (jong)volwassene functioneert. Dat vraagt tijd en aandacht. Precies de twee aspecten waarin Joyce-House wil excelleren. Tijd en aandacht voor zorg. Voor de bewoners, deelnemers en verwanten. Maatwerk in plaats van standaardoplossingen.
Joyce-House is transparant. In wat er gegeven wordt én wat er gevraagd wordt. Ten aanzien van verwachtingen én realiteit. Open communicatie tussen en met alle betrokkenen.